|
شماره سوره
|
نام سوره
|
کلمه ابتدا
|
اولین آیه
|
ترجمه
|
|
16
|
النحل
|
اتی
|
أَتَى أَمْرُ اللَّهِ فَلَا تَسْتَعْجِلُوهُ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿۱﴾
|
[هان] امر خدا دررسيد پس در آن شتاب مكنيد او منزه و فراتر است از آنچه [با وى] شريك مى سازند (۱)
|
|
56
|
الواقعة
|
اذا
|
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿۱﴾
|
آن واقعه چون وقوع يابد (۱)
|
|
63
|
المنافقون
|
اذا
|
إِذَا جَاءَكَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَكَاذِبُونَ ﴿۱﴾
|
چون منافقان نزد تو آيند گويند گواهى مى دهيم كه تو واقعا پيامبر خدايى و خدا [هم] مى داند كه تو واقعا پيامبر او هستى و خدا گواهى مى دهد كه مردم دوچهره سخت دروغگويند (۱)
|
|
81
|
التكوير
|
اذا
|
إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ ﴿۱﴾
|
آنگاه كه خورشيد به هم درپيچد (۱)
|
|
82
|
الإنفطار
|
اذا
|
إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿۱﴾
|
آنگاه كه آسمان زهم بشكافد (۱)
|
|
84
|
الانشقاق
|
اذا
|
إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ ﴿۱﴾
|
آنگاه كه آسمان زهم بشكافد (۱)
|
|
99
|
الزلزال
|
اذا
|
إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿۱﴾
|
آنگاه كه زمين به لرزش [شديد] خود لرزانيده شود (۱)
|
|
110
|
النصر
|
اذا
|
إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿۱﴾
|
چون يارى خدا و پيروزى فرا رسد (۱)
|
|
107
|
الماعون
|
ارایت
|
أَرَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ ﴿۱﴾
|
آيا كسى را كه [روز] جزا را دروغ مى خواند ديدى (۱)
|
|
21
|
الأنبياء
|
اقترب
|
اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مُعْرِضُونَ﴿۱﴾
|
براى مردم [وقت] حسابشان نزديك شده است و آنان در بى خبرى رويگردانند (۱)
|
|
54
|
القمر
|
اقترب
|
اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ ﴿۱﴾
|
نزديك شد قيامت و از هم شكافت ماه (۱)
|
|
96
|
العلق
|
اقرا
|
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ﴿۱﴾
|
بخوان به نام پروردگارت كه آفريد (۱)
|
|
69
|
الحاقة
|
الحاقه
|
الْحَاقَّةُ ﴿۱﴾
|
آن رخ دهنده (۱)
|
|
1
|
الحمد
|
الحمد
|
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۲﴾
|
ستايش خدايى را كه پروردگار جهانيان (۲)
|
|
6
|
الأنعام
|
الحمد
|
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَجَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَالنُّورَ ثُمَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ﴿۱﴾
|
ستايش خدايى را كه آسمانها و زمين را آفريد و تاريكيها و روشنايى را پديد آورد با اين همه كسانى كه كفر ورزيده اند [غير او را] با پروردگار خود برابر مى كنند (۱)
|
|
18
|
الكهف
|
الحمد
|
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَى عَبْدِهِ الْكِتَابَ وَلَمْ يَجْعَلْ لَهُ عِوَجًا ﴿۱﴾
|
ستايش خدايى را كه اين كتاب [آسمانى] را بر بنده خود فرو فرستاد و هيچ گونه كژى در آن ننهاد (۱)
|
|
34
|
سبأ
|
الحمد
|
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَلَهُ الْحَمْدُ فِي الْآخِرَةِ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ ﴿۱﴾
|
سپاس خدايى را كه آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن اوست و در آخرت [نيز] سپاس از آن اوست و هم اوست سنجيده كار آگاه (۱)
|
|
35
|
فاطر
|
الحمد
|
الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُولِي أَجْنِحَةٍ مَثْنَى وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ مَا يَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ﴿۱﴾
|
سپاس خداى را كه پديدآورنده آسمان و زمين است [و] فرشتگان را كه داراى بالهاى دوگانه و سه گانه و چهارگانه اند پيامآورنده قرار داده است در آفرينش هر چه بخواهد مى افزايد زيرا خدا بر هر چيزى تواناست (۱)
|
|
47
|
محمد
|
الذین
|
الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ ﴿۱﴾
|
كسانى كه كفر ورزيدند و [مردم را] از راه خدا باز داشتند [خدا] اعمال آنان را تباه خواهد كرد (۱)
|
|
55
|
الرحمن
|
الرحمن
|
الرَّحْمَنُ ﴿۱﴾
|
[خداى] رحمان (۱)
|
|
101
|
القارعة
|
القارعه
|
الْقَارِعَةُ ﴿۱﴾
|
كوبنده (۱)
|
|
94
|
الانشراح
|
الم
|
أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ ﴿۱﴾
|
آيا براى تو سينه ات را نگشاده ايم (۱)
|
|
105
|
الفيل
|
الم
|
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحَابِ الْفِيلِ ﴿۱﴾
|
مگر نديدى پروردگارت با پيلداران چه كرد (۱)
|
|
102
|
التكاثر
|
الهاکم
|
أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ ﴿۱﴾
|
تفاخر به بيشترداشتن شما را غافل داشت (۱)
|
|
48
|
الفتح
|
انا
|
إِنَّا فَتَحْنَا لَكَ فَتْحًا مُبِينًا ﴿۱﴾
|
ما تو را پيروزى بخشيديم [چه] پيروزى درخشانى (۱)
|
|
71
|
نوح
|
انا
|
إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿۱﴾
|
ما نوح را به سوى قومش فرستاديم كه قومت را پيش از آنكه عذابى دردناك به آنان رسد هشدار ده (۱)
|
|
97
|
القدر
|
انا
|
إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ ﴿۱﴾
|
ما [قرآن را] در شب قدر نازل كرديم (۱)
|
|
108
|
الكوثر
|
انا
|
إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ ﴿۱﴾
|
ما تو را [چشمه] كوثر داديم (۱)
|
|
9
|
التوبة
|
براءه
|
بَرَاءَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ﴿۱﴾
|
[اين آيات] اعلام بيزارى [و عدم تعهد] است از طرف خدا و پيامبرش نسبت به آن مشركانى كه با ايشان پيمان بسته ايد (۱)
|
|
25
|
الفرقان
|
تبارک
|
تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا ﴿۱﴾
|
بزرگ [و خجسته] است كسى كه بر بنده خود فرقان [=كتاب جداسازنده حق از باطل] را نازل فرمود تا براى جهانيان هشداردهنده اى باشد (۱)
|
|
67
|
الملك
|
تبارک
|
تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ﴿۱﴾
|
بزرگوار [و خجسته] است آنكه فرمانروايى به دست اوست و او بر هر چيزى تواناست (۱)
|
|
111
|
لهب
|
تبت
|
تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿۱﴾
|
بريده باد دو دست ابولهب و مرگ بر او باد (۱)
|
|
39
|
الزمر
|
تنزیل
|
تَنْزِيلُ الْكِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ ﴿۱﴾
|
نازل شدن [اين كتاب] از جانب خداى شكست ناپذير سنجيده كار است (۱)
|
|
2
|
البقرة
|
حروف مقطعه
|
الم ﴿۱﴾ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ ﴿۲﴾
|
الف لام ميم (۱)اين است كتابى كه در [حقانيت] آن هيچ ترديدى نيست [و] مايه هدايت تقواپيشگان است (۲)
|
|
3
|
آل عمران
|
حروف مقطعه
|
الم ﴿۱﴾اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ ﴿۲﴾
|
الف لام ميم (۱)خداست كه هيچ معبود [بحقى] جز او نيست و زنده [پاينده] است (۲)
|
|
7
|
الأعراف
|
حروف مقطعه
|
المص ﴿۱﴾كِتَابٌ أُنْزِلَ إِلَيْكَ فَلَا يَكُنْ فِي صَدْرِكَ حَرَجٌ مِنْهُ لِتُنْذِرَ بِهِ وَذِكْرَى لِلْمُؤْمِنِينَ ﴿۲﴾
|
الف لام ميم صاد (۱)كتابى است كه به سوى تو فرو فرستاده شده است پس نبايد در سينه تو از ناحيه آن تنگى باشد تا به وسيله آن هشدار دهى و براى مؤمنان پندى باشد (۲)
|
|
10
|
يونس
|
حروف مقطعه
|
الر تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْحَكِيمِ ﴿۱﴾
|
الف لام راء اين است آيات كتاب حكمت آموز (۱)
|
|
11
|
هود
|
حروف مقطعه
|
الر كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آيَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ ﴿۱﴾
|
الف لام راء كتابى است كه آيات آن استحكام يافته سپس از جانب حكيمى آگاه به روشنى بيان شده است (۱)
|
|
12
|
يوسف
|
حروف مقطعه
|
الر تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ ﴿۱﴾
|
الف لام راء اين است آيات كتاب روشنگر (۱)
|
|
13
|
الرعد
|
حروف مقطعه
|
المر تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ وَالَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿۱﴾
|
الف لام ميم راء اين است آيات كتاب و آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده حق است ولى بيشتر مردم نمى گروند (۱)
|
|
14
|
إبراهيم
|
حروف مقطعه
|
الر كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَى صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ﴿۱﴾
|
الف لام راء كتابى است كه آن را به سوى تو فرود آورديم تا مردم را به اذن پروردگارشان از تاريكيها به سوى روشنايى بيرون آورى به سوى راه آن شكست ناپذير ستوده (۱)
|
|
15
|
الحجر
|
حروف مقطعه
|
الر تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ وَقُرْآنٍ مُبِينٍ ﴿۱﴾
|
الف لام راء اين است آيات كتاب [آسمانى] و قرآن روشنگر (۱)
|
|
19
|
مريم
|
حروف مقطعه
|
كهيعص ﴿۱﴾ذِكْرُ رَحْمَتِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِيَّا ﴿۲﴾
|
كافها يا عين صاد (۱)[اين] يادى از رحمت پروردگار تو [در باره] بنده اش زكرياست (۲)
|
|
20
|
طه
|
حروف مقطعه
|
طه ﴿۱﴾مَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى ﴿۲﴾
|
طه (۱)قرآن را بر تو نازل نكرديم تا به رنج افتى (۲)
|
|
26
|
الشعراء
|
حروف مقطعه
|
طسم ﴿۱﴾تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ ﴿۲﴾
|
طا سين ميم (۱)اين است آيه هاى كتاب روشنگر (۲)
|
|
27
|
النمل
|
حروف مقطعه
|
طس تِلْكَ آيَاتُ الْقُرْآنِ وَكِتَابٍ مُبِينٍ ﴿۱﴾
|
طا سين اين است آيات قرآن و [آيات] كتابى روشنگر (۱)
|
|
28
|
القصص
|
حروف مقطعه
|
طسم ﴿۱﴾تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ ﴿۲﴾
|
طا سين ميم (۱)اين است آيات كتاب روشنگر (۲)
|
|
29
|
العنكبوت
|
حروف مقطعه
|
الم ﴿۱﴾أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ ﴿۲﴾
|
الف لام ميم (۱)آيا مردم پنداشتند كه تا گفتند ايمان آورديم رها مى شوند و مورد آزمايش قرار نمى گيرند (۲)
|
|
30
|
الروم
|
حروف مقطعه
|
الم ﴿۱﴾غُلِبَتِ الرُّومُ ﴿۲﴾
|
الف لام ميم (۱)روميان شكست خوردند (۲)
|
|
31
|
لقمان
|
حروف مقطعه
|
الم ﴿۱﴾تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْحَكِيمِ ﴿۲﴾
|
الف لام ميم (۱)اين است آيات كتاب حكمت آموز (۲)
|
|
32
|
السجدة
|
حروف مقطعه
|
الم ﴿۱﴾تَنْزِيلُ الْكِتَابِ لَا رَيْبَ فِيهِ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۲﴾
|
الف لام ميم (۱)نازل شدن اين كتاب كه هيچ [جاى] شك در آن نيست از طرف پروردگار جهانهاست (۲)
|
|
36
|
يس
|
حروف مقطعه
|
يس ﴿۱﴾وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ ﴿۲﴾
|
يس[/ياسين] (۱)سوگند به قرآن حكمت آموز (۲)
|
|
38
|
ص
|
حروف مقطعه
|
ص وَالْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ ﴿۱﴾
|
صاد سوگند به قرآن پراندرز (۱)
|
|
40
|
غافر
|
حروف مقطعه
|
حم ﴿۱﴾تَنْزِيلُ الْكِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ ﴿۲﴾
|
حاء ميم (۱)فرو فرستادن اين كتاب از جانب خداى ارجمند داناست (۲)
|
|
41
|
فصلت
|
حروف مقطعه
|
حم ﴿۱﴾تَنْزِيلٌ مِنَ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ ﴿۲﴾
|
حاء ميم (۱)وحى [نامه]اى است از جانب [خداى] رحمتگر مهربان (۲)
|
|
42
|
الشورى
|
حروف مقطعه
|
حم ﴿۱﴾عسق ﴿۲﴾كَذَلِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۳﴾
|
حاء ميم (۱)عين سين قاف (۲)اين گونه خداى نيرومند حكيم به سوى تو و به سوى كسانى كه پيش از تو بودند وحى مى كند (۳)
|
|
43
|
الزخرف
|
حروف مقطعه
|
حم ﴿۱﴾وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ ﴿۲﴾
|
حاء ميم (۱)سوگند به كتاب روشنگر (۲)
|
|
44
|
الدخان
|
حروف مقطعه
|
حم ﴿۱﴾وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ ﴿۲﴾
|
حاء ميم (۱)سوگند به كتاب روشنگر (۲)
|
|
45
|
الجاثية
|
حروف مقطعه
|
حم ﴿۱﴾تَنْزِيلُ الْكِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ ﴿۲﴾
|
حاء ميم (۱)فرو فرستادن اين كتاب از جانب خداى ارجمند سنجيده كار است (۲)
|
|
46
|
الأحقاف
|
حروف مقطعه
|
حم ﴿۱﴾تَنْزِيلُ الْكِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ ﴿۲﴾
|
حاء ميم (۱)فرو فرستادن اين كتاب از جانب خداى ارجمند حكيم است (۲)
|
|
50
|
ق
|
حروف مقطعه
|
ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِيدِ ﴿۱﴾
|
قاف سوگند به قرآن باشكوه (۱)
|
|
68
|
القلم
|
حروف مقطعه
|
ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ ﴿۱﴾
|
نون سوگند به قلم و آنچه مى نويسند (۱)
|
|
70
|
المعارج
|
سال
|
سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿۱﴾
|
پرسنده اى از عذاب واقعشونده اى پرسيد (۱)
|
|
59
|
الحشر
|
سبح
|
سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۱﴾
|
آنچه در آسمانها و در زمين است تسبيحگوى خداى هستند و اوست شكست ناپذير سنجيده كار (۱)
|
|
61
|
الصف
|
سبح
|
سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۱﴾
|
آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است به تسبيح خدا مى پردازند و اوست ارجمند حكيم (۱)
|
|
87
|
الأعلى
|
سبح
|
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى ﴿۱﴾
|
نام پروردگار والاى خود را به پاكى بستاى (۱)
|
|
57
|
الحديد
|
سبح
|
سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۱﴾
|
آنچه در آسمانها و زمين است خدا را به پاكى مى ستايند و اوست ارجمند حكيم (۱)
|
|
17
|
الإسراء
|
سبحان
|
سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ ﴿۱﴾
|
منزه است آن [خدايى] كه بنده اش را شبانگاهى از مسجد الحرام به سوى مسجد الاقصى كه پيرامون آن را بركت داده ايم سير داد تا از نشانه هاى خود به او بنمايانيم كه او همان شنواى بيناست (۱)
|
|
8
|
الأنفال
|
سوال
|
يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْأَنْفَالِ قُلِ الْأَنْفَالُ لِلَّهِ وَالرَّسُولِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَصْلِحُوا ذَاتَ بَيْنِكُمْ وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿۱﴾
|
[اى پيامبر] از تو در باره غنايم جنگى مى پرسند بگو غنايم جنگى اختصاص به خدا و فرستاده [او] دارد پس از خدا پروا داريد و با يكديگر سازش نماييد و اگر ايمان داريد از خدا و پيامبرش اطاعت كنيد (۱)
|
|
24
|
النور
|
سوره
|
سُورَةٌ أَنْزَلْنَاهَا وَفَرَضْنَاهَا وَأَنْزَلْنَا فِيهَا آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ ﴿۱﴾
|
[اين] سوره اى است كه آن را نازل و آن را فرض گردانيديم و در آن آياتى روشن فرو فرستاديم باشد كه شما پند پذيريد (۱)
|
|
80
|
عبس
|
عبس
|
عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿۱﴾
|
چهره در هم كشيد و روى گردانيد (۱)
|
|
78
|
النبأ
|
عم
|
عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ ﴿۱﴾
|
درباره چه چيز از يكديگر مى پرسند (۱)
|
|
23
|
المؤمنون
|
قد
|
قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ ﴿۱﴾
|
به راستى كه مؤمنان رستگار شدند (۱)
|
|
58
|
المجادلة
|
قد
|
قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي تُجَادِلُكَ فِي زَوْجِهَا وَتَشْتَكِي إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ يَسْمَعُ تَحَاوُرَكُمَا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ﴿۱﴾
|
خدا گفتار [زنى] را كه در باره شوهرش با تو گفتگو و به خدا شكايت میکرد شنيد و خدا گفتگوى شما را مى شنود زيرا خدا شنواى بيناست (۱)
|
|
37
|
الصافات
|
قسم
|
وَالصَّافَّاتِ صَفًّا ﴿۱﴾
|
سوگند به صف بستگان كه صفى [با شكوه] بسته اند (۱)
|
|
51
|
الذاريات
|
قسم
|
وَالذَّارِيَاتِ ذَرْوًا ﴿۱﴾
|
سوگند به بادهاى ذره افشان (۱)
|
|
52
|
الطور
|
قسم
|
وَالطُّورِ ﴿۱﴾
|
سوگند به طور (۱)
|
|
53
|
النجم
|
قسم
|
وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى ﴿۱﴾
|
سوگند به اختر [= قرآن] چون فرود مى آيد (۱)
|
|
77
|
المرسلات
|
قسم
|
وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا ﴿۱﴾
|
سوگند به فرستادگان پى درپى (۱)
|
|
79
|
النازعات
|
قسم
|
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿۱﴾
|
سوگند به فرشتگانى كه [از كافران] به سختى جان ستانند (۱)
|
|
85
|
البروج
|
قسم
|
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ ﴿۱﴾
|
سوگند به آسمان آكنده ز برج (۱)
|
|
86
|
الطارق
|
قسم
|
وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ ﴿۱﴾
|
سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد (۱)
|
|
89
|
الفجر
|
قسم
|
وَالْفَجْرِ ﴿۱﴾
|
سوگند به سپيده دم (۱)
|
|
91
|
الشمس
|
قسم
|
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿۱﴾
|
سوگند به خورشيد و تابندگى اش (۱)
|
|
92
|
الليل
|
قسم
|
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى ﴿۱﴾
|
سوگند به شب چون پرده افكند (۱)
|
|
93
|
الضحى
|
قسم
|
وَالضُّحَى ﴿۱﴾
|
سوگند به روشنايى روز (۱)
|
|
95
|
التين
|
قسم
|
وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ ﴿۱﴾
|
سوگند به انجير و زيتون (۱)
|
|
100
|
العاديات
|
قسم
|
وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا ﴿۱﴾
|
سوگند به ماديانهائى كه با همهمه تازانند و با سم[هاى] خود از سنگ آتش مى جهانند (۱)
|
|
103
|
العصر
|
قسم
|
وَالْعَصْرِ ﴿۱﴾
|
سوگند به عصر [غلبه حق بر باطل] (۱)
|
|
72
|
الجن
|
قل
|
قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا ﴿۱﴾
|
بگو به من وحى شده است كه تنى چند از جنيان گوش فرا داشتند و گفتند راستى ما قرآنى شگفت آور شنيديم (۱)
|
|
109
|
الكافرون
|
قل
|
قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ ﴿۱﴾
|
بگو اى كافران (۱)
|
|
112
|
الإخلاص
|
قل
|
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿۱﴾
|
بگو اوست خداى يگانه (۱)
|
|
113
|
الفلق
|
قل
|
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿۱﴾
|
بگو پناه مى برم به پروردگار سپيده دم (۱)
|
|
114
|
الناس
|
قل
|
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿۱﴾
|
بگو پناه مى برم به پروردگار مردم (۱)
|
|
75
|
القيامة
|
لا
|
لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ ﴿۱﴾
|
سوگند به روز قيامت (۱)
|
|
90
|
البلد
|
لا
|
لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿۱﴾
|
سوگند به اين شهر (۱)
|
|
106
|
قريش
|
لایلاف
|
لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ ﴿۱﴾
|
براى الفت دادن قريش (۱)
|
|
98
|
البينة
|
لم
|
لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنْفَكِّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ ﴿۱﴾
|
كافران اهل كتاب و مشركان دستبردار نبودند تا دليلى آشكار بر ايشان آيد (۱)
|
|
83
|
المطففين
|
ویل
|
وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ ﴿۱﴾
|
واى بر كمفروشان (۱)
|
|
104
|
الهمزة
|
ویل
|
وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ ﴿۱﴾
|
واى بر هر بدگوى عيبجويى (۱)
|
|
76
|
الإنسان
|
هل
|
هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسَانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئًا مَذْكُورًا ﴿۱﴾
|
آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود (۱)
|
|
88
|
الغاشية
|
هل
|
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ ﴿۱﴾
|
آيا خبر غاشيه به تو رسيده است (۱)
|
|
4
|
النساء
|
یا ایها
|
يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالًا كَثِيرًا وَنِسَاءً وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي تَسَاءَلُونَ بِهِ وَالْأَرْحَامَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيبًا ﴿۱﴾
|
اى مردم از پروردگارتان كه شما را از نفس واحدى آفريد و جفتش را [نيز ] از او آفريد و از آن دو مردان و زنان بسيارى پراكنده كرد پروا داريد و از خدايى كه به [نام] او از همديگر درخواست مى كنيد پروا نماييد و زنهار از خويشاوندان مبريد كه خدا همواره بر شما نگهبان است (۱)
|
|
5
|
المائدة
|
یا ایها
|
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ أُحِلَّتْ لَكُمْ بَهِيمَةُ الْأَنْعَامِ إِلَّا مَا يُتْلَى عَلَيْكُمْ غَيْرَ مُحِلِّي الصَّيْدِ وَأَنْتُمْ حُرُمٌ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ مَا يُرِيدُ ﴿۱﴾
|
اى كسانى كه ايمان آورده ايد به قراردادها[ى خود] وفا كنيد براى شما [گوشت] چارپايان حلال گرديده جز آنچه [حكمش] بر شما خوانده مى شود در حالى كه نبايد شكار را در حال احرام حلال بشمريد خدا هر چه بخواهد فرمان مى دهد (۱)
|
|
22
|
الحج
|
یا ایها
|
يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَيْءٌ عَظِيمٌ ﴿۱﴾
|
اى مردم از پروردگار خود پروا كنيد چرا كه زلزله رستاخيز امرى هولناك است (۱)
|
|
33
|
الأحزاب
|
یا ایها
|
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا ﴿۱﴾
|
اى پيامبر از خدا پروا بدار و كافران و منافقان را فرمان مبر كه خدا همواره داناى حكيم است (۱)
|
|
49
|
الحجرات
|
یا ایها
|
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ﴿۱﴾
|
اى كسانى كه ايمان آورده ايد در برابر خدا و پيامبرش [در هيچ كارى] پيشى مجوييد و از خدا پروا بداريد كه خدا شنواى داناست (۱)
|
|
60
|
الممتحنة
|
یا ایها
|
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ كَفَرُوا بِمَا جَاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَإِيَّاكُمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِي سَبِيلِي وَابْتِغَاءَ مَرْضَاتِي تُسِرُّونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَيْتُمْ وَمَا أَعْلَنْتُمْ وَمَنْ يَفْعَلْهُ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ ﴿۱﴾
|
اى كسانى كه ايمان آورده ايد دشمن من و دشمن خودتان را به دوستى برمگيريد [به طورى] كه با آنها اظهار دوستى كنيد و حال آنكه قطعا به آن حقيقت كه براى شما آمده كافرند [و] پيامبر [خدا] و شما را [از مكه] بيرون مى كنند كه [چرا] به خدا پروردگارتان ايمان آورده ايد اگر براى جهاد در راه من و طلب خشنودى من بيرون آمده ايد [شما] پنهانى با آنان رابطه دوستى برقرار مى كنيد در حالى كه من به آنچه پنهان داشتيد و آنچه آشكار نموديد داناترم و هر كس از شما چنين كند قطعا از راه درست منحرف گرديده است (۱)
|
|
65
|
الطلاق
|
یا ایها
|
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحْصُوا الْعِدَّةَ وَاتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ لَا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُيُوتِهِنَّ وَلَا يَخْرُجْنَ إِلَّا أَنْ يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَمَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لَا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذَلِكَ أَمْرًا﴿۱﴾
|
اى پيامبر چون زنان را طلاق گوييد در [زمانبندى] عده آنان طلاقشان گوييد و حساب آن عده را نگه داريد و از خدا پروردگارتان بترسيد آنان را از خانه هايشان بيرون مكنيد و بيرون نروند مگر آنكه مرتكب كار زشت آشكارى شده باشند اين است احكام الهى و هر كس از مقررات خدا [پاى] فراتر نهد قطعا به خودش ستم كرده است نمى دانى شايد خدا پس از اين پيشامدى پديد آورد (۱)
|
|
66
|
التحريم
|
یا ایها
|
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ تَبْتَغِي مَرْضَاتَ أَزْوَاجِكَ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿۱﴾
|
اى پيامبر چرا براى خشنودى همسرانت آنچه را خدا براى تو حلال گردانيده حرام مى كنى خدا[ست كه] آمرزنده مهربان است (۱)
|
|
73
|
المزمل
|
یا ایها
|
يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ ﴿۱﴾
|
اى جامه به خويشتن فرو پيچيده (۱)
|
|
74
|
المدثر
|
یا ایها
|
يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ ﴿۱﴾
|
اى كشيده رداى شب بر سر (۱)
|
|
62
|
الجمعة
|
یسبح
|
يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ ﴿۱﴾
|
آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است خدايى را كه پادشاه پاك ارجمند فرزانه است تسبيح مى گويند (۱)
|
|
64
|
التغابن
|
یسبح
|
يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۱﴾
|
هر چه در آسمانها و هر چه در زمين است خدا را تسبيح مى گويند او راست فرمانروايى و او راست سپاس و او بر هر چيزى تواناست (۱)
|
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: